بسیاری از بُنگاه‌ها مقادیری چشم‌گیر از منابع‌شان را صرف خلـقِ محصـولِ مطلوب برای مُشتریان می‌کنند؛ اما، بیشترشان علیرغم استفاده از تکنولوژی دُرست، طـراحی فاخـر، و عملکـردِ

بازارها، زمینِ بازی بُنگاه‌ها برای خلق ارزش، و کسب رزق و روزی هستند؛ و هرچه بازارها شلوغ‌تر، و شِدّت و حِدّت رقابت‌ها بیشتر؛ جلب نظر مُشتریان

اِریک ریـز[۱] متدولـوژی استارت‌آپِ نـاب[۲] را برمبنای مفاهیم اصلی دو متدولـوژی تولیدِ نـاب[۳] و خلـقِ مشتری[۴] برای استارت‌آپ‌ها و بُنگاه‌ها کوچک تا متوسط معرفی کرد؛ و

قاطبهٔ مدیریت‌خوانده‌ها و آموزش‌دیده‌های حوزهٔ کسب‌وکار، نوشتن و خواندن خط‌های کسب‌وکار را به‌خوبی می‌آموزند، و همان‌ها را دُرست می‌پندارند، و شاید تا پایان عُمر کاری‌شان با

جان کیـم و رِنه مابورنیـا[۱] اساتید مدرسهٔ مُدیریت دانشگاه هاروارد، مفهوم استراتژی اقیانوس آبی را با شعار «چگونه بازاری بدون مدعی خلـق کنیم که در آن

حل مسئله‌های کسب‌وکار فرآیندی سیستمی و سیستماتیک است؛ و بُنگاه‌ها باید گام‌هایی مُشخص را در سه فضای مسئله، راه‌حل، و بازار، با رفت و برگشت‌های مُکرر